Nogal gek, eigenlijk. Voor elke door de lokale bureaucratie als wapenfeit beschouwde scheet, roept de tegenwoordig zwaar bemenste gemeentelijke afdeling communicatie de media op voor een zogenaamd persgesprek met de voor de te etaleren vooruitgang verantwoordelijke wethouder. Het zijn vooral propagandasessies, waarin wordt onderstreept hoe goed deze stad wordt bestuurd. Het journaille ontvangt vervolgens ook nog een ronkend persbericht met hoog reclamegehalte.
Nu er eens écht schokkend nieuws was, zat ik tevergeefs te wachten op een oproep voor zo’n informatieve happening. De gemeente vergokte vijftien miljoen euro in IJsland. Leek mij toch een nieuwsfeit van nu al historische importantie. Laten de zogenoemde communicatie experts dát nou toevallig even niet hebben doorgehad. Geen persgesprek dus. Ook niet over alles daarna, zoals de botsing met Wouter Bos enzovoort.
Er kwam nog wel een persbericht, dat nota bene eerst nog voor toetsing op ‘negatiebe' inhoud aan politici blijkt te zijn voorgelegd. Maar geen persgesprek dus. De voorlichting aan burgers bleek, samen met hun geld, op IJsland bevroren. De redenering daarachter schijnt nu te zijn dat de media zélf de verantwoordelijke wethouder Hellendall van financiën wel zouden benaderen. Ja, natuurlijk. Hij verscheen, op hún initiatief op radio en tv. Daar stonden de communicatie specialisten op het raadhuis in feite volstrekt buiten. Die zijn dus in crisissituaties volstrekt overbodig. Zij hebben blijkbaar de wethouder, c.q, het college van B&W, ook niet geadviseerd een persconferentie te houden. Ik zou dat – met toevallig ook redelijke ervaring als communicatie adviseur in uiterst netelige kwesties - in hun positie juist wel hebben gedaan. Om openheid van zaken te geven en gelegenheid tot het stellen van vragen. Dat is allemaal toch gebeurd, niet dankzij, maar ondanks de gemeentelijke consultants, die anders zo gretig met ‘persgesprekken’ strooien. Zij hadden er misschien ook voor kunnen zorgen dat de wethouder op die bewuste 7de oktober, toen hij tijdens een raadsvergadering over het debacle zweeg en zelfs de betrokken ambtenaren niet erover aanspraak, voor een betere naleving van ’s mans informatieplicht kunnen zorgen. Communicatie adviesje. Het gebeurde allemaal niet. De missie van de jongens en meisjes die beweren voor communicatie te hebben doorgeleerd, werd op deze manier in elk geval duidelijk. Zij zijn er niet om de bevolking voor te lichten over goede en slechte ontwikkelingen die haar regelrecht kunnen raken, zoals gokken met gemeenschapsgeld, maar om – al dan niet vermeende – successen te bewieroken. Gewoon een reclamebureau voor B&W dus eigenlijk. Maar als het alleen om reclame gaat, weet ik betere bureaus. Misschien zelfs veel goedkoper. En van bureau kun je nog eens wisselen. Van ambtenaren heel wat moeilijker.
Lees ook:Energie
Lees ook:Non-info over informatie avond jeugdzorg
Lees ook:Ook VVD claimt bijdrage oplossing brug
Lees ook:SP betwijfelt nut ‘snoepreis’ naar rechtzaak in IJsland
Lees ook:Veiligheid