Loco-burgemeester Groot en chtgenote
“Ik ben alle voormalige Nederlandsch-Indië gangers dankbaar voor de mogelijkheid al ruim 65 jaar in vrede en vrijheid te leven. De vrijheid, die voor velen zo vanzelfsprekend lijkt, maar toen zo zwaar bevochten is.” Amstelveens Loco-burgemeester Jan-Willem Groot zei dat vrijdagavond (14 augustus) tijdens de jaarlijkse herdenking bij het Indisch monument in het Broersepark. Namens de gemeente legde hij er samen met zijn echtgenote een krans. De bijeenkomst werd door circa vijfhonderd mensen met een directe of indirecte Indische achtergrond bezocht. 
De herdenking, georganiseerd door Stichting Herdenking Gevallenen en Slachtoffers in Nederlands-Indië te Amstelveen, stond deze keer in het teken van de Chinese slachtoffers. Hun lijden tijdens en na de tweede wereldoorlog is volgens de organisatoren altijd onderbelicht gebleven in Nederland.
Gastspreekster Alice Zulkarnain (30), zelf een derde generatie Indisch-Chinese vrouw, belichtte dat in haar toespraak ‘nooit meer bang voor de buren. Eigenlijk heette ze Choong Ay Ling, maar om veiligheidsredenen wijzigden haar grootvader en vader in de zestiger jaren de familienaam in een Indonesische. achternaam te wijzigen in een Indonesische achternaam. De spreekster legde uit hoe er altijd angst was voor verraad door de inheemse buren wegens vermeende loyaliteiten: tijdens de oorlog aan China en na de oorlog aan Nederland.
Groot zei sterven in gevangenschap, wat velen in de Japanse kampen overkwam, het afschuwelijkst te vinden. “Hoe bitter, eenzaam en onmenselijk moet dat zijn. Krijgsgevangenschap is al een gedwongen afscheid van tal van waarden, maar vooral van het recht om in vrijheid, te leven. Overlijden in krijgsgevangenschap is in feite het opgeven van het recht om in vrijheid te sterven,” aldus Groot. Hij constateerde ook dat voor velen de bevrijding uit de kampen een nieuwe vorm van gevangenschap inluidde.
Groot: “Wat betekende vrijheid eigenlijk, na die traumatische kampjaren en maar nauwelijks overleefde ellende, voor al die repatrianten die totaal berooid naar Nederland kwamen? Zij waren absoluut niet vrij in de keuze te blijven of te vertrekken. En éénmaal in Nederland moesten zij zich in elk opzicht aanpassen en vaak genoegen nemen met een nieuwe identiteit en omstandigheden die sterk verschilden met wat ze ooit gewend waren.”
Lees ook:Herdenking bij Indie monument op 14 augustus
Lees ook:Zondag herdenking bij Indiëmonument
Lees ook:Erepenning voor Willem van Lith
Lees ook:Scholieren bij herdenking Indie Monument
Lees ook:Nora Valk bij herdenking Indië monument
-Dankbaar aan die Nederlandsch Indië gangers(?)… al 65(?) jaar in vrede te leven. De vrijheid etc…. zo zwaar bevochten is.
Indië gangers thans gebruikelijke aanduiding voor; die KL’ers, Nederlandse militairen, die de politionele acties voerden. Die nb. daar de roep om vrijheid bestreden!- Er waren ook ca.200.000 (Indo) Nederlandse vrouwen met kinderen, oma’s en opa’s(de vaders werden in kampen geïnterneerd) die buiten het kamp verbleven. Vogelvrij, vijandig, geminacht, zonder inkomsten(!) in een volledige Aziatische omgeving moesten overleven. Wat te denken van hen die toen ook nog stierven. Weet de burgemeester wel wat daar werkelijk is gebeurd?