Uit de bescheiden reacties op min of meer kritische (nou ja, naar de realiteit vragende) stukjes op deze site blijkt dat in elk geval leden van de gemeenteraad er niet op zitten te wachten. Overweldigend zijn reacties op zaken als overvallen op eenzame oude vrouwen, ook mooi of ernstig natuurlijk, maar voor de warboel in de wijken blijkt zo weinig interesse dat kennelijk de gemeenteraad niet of nauwelijks heeft gereageerd.
Logisch natuurlijk, want de fracties daarin moeten nog even met beloften in die wijken strooien, waarvan overigens nooit iets zal worden vervuld. Maar politiek is nu eenmaal een kwestie van geloven (althans door burgers) in nooit in vervulling gaande sprookjes.
Mag van mij allemaal. Roodkapje en de Zeven Dwergjes was een boeiend verhaal. Wie in sprookjes wil blijven geloven, moet stemmen. Mijn geloof in de politiek is te onderkoeld geraakt om aan die onzin nog mee te doen. Maar iedereen heeft recht op een hobby, die in hogere regionen tot een vak zou kunnen uitgroeien. Je vertelt gewoon wat de partij wil, ook al weet je diep in je hart dat het volstrekte onzin is. Niet nadenken, liegen en een selectief geheugen zijn nu eenmaal basis voorwaarden voor wie verder wil komen op het politieke pad.
Intussen blijft nog altijd overeind dat in de wijken nu in allerijl door burgers stichtingen worden opgericht om de door de overheid bedachte chaos enigszins te beteugelen. Waarmee is aangetoond dat burgers beter kunnen nadenken dan degenen die hen – althans officieel – vertegenwoordigen. Korter gezegd: De politiek legt een probleem neer en in het café of de kerk bedenkt men de oplossing daarvoor. Waaraan de politiek natuurlijk niet had gedacht, hoewel die wel de oplossing claimt. Onzin. Wie wil weten hoe het in de stad gaat, moet gewoon met burgers praten. Helaas komen raadsleden, bedolven onder stapels beleidsnota’s daar niet aan toe. Beleid is nu eenmaal iets anders dan realiteit.
Lees ook:Speelterrein
Lees ook:Krant
Lees ook:Nevenfuncties
Lees ook:Wij zullen doorgaan
Lees ook:Eén partij
De politiek moet niet op de kerk rekenen.
Mogelijk nog enige kans in het café.
Wat er komt uit de burgerstichtingen laat zich afwachten…
Ik heb werkelijk nog nooit iemand vanuit de politiek in mijn wijk gezien of gehoord. Zelfs de controle op onterecht staande auto’ s is verdwenen in dit vergunningsgebied. En als men vanuit de politiek/gemeente nu nog durft aan de deur te komen……….
Helaas, maar voor het grootste deel waar. Kennismakingsbezoek van de burgemeester, waar men haar de diverse problemen in de wijk voor kon leggen. Alles werd ijverig genotuleerd, maar ik en anderen met mij heb nog goed 2 maanden na dato daar niets over mogen vernemen in de plaatselijke pers. Ook trouwens niet over die problemen. Er was hoogstens een amateurisch meeschrijvertje op dichtbij.nl die wat probeerde. ( mijn persoontje)
Frank en Marianne, kijk naar de titel van de colmumn.
Dus zeur niet.
Moet ik daar uit concluderen dat jij als rechtgeaarde PvdA man dan vindt, dat burgers niet moeten zeuren en niet het recht hebben op antwoord op hun vragen. Nou, dan ben je als politieke partij wel diep gezakt.