Categorie: "Column"

Eigenlijk ken ik maar één columniste in de lokale media en dat is Geertje Visser, die het verder voornamelijk advertorials (als redactionele stukken verpakte reclame voor bedrijven) bevattende maandblad Amstelveenz van spaarzame kritiek voorziet. Verder zijn er wel auteurs van stukjes, die onverklaarbaar opeens columns heten maar het in wezen niet zijn. Ik ken ook onder die naam schuil gaande schrijfsels van directeuren, voorzitters en andere functionarissen die nooit eerder iets hebben gepubliceerd, maar op basis van hun job plotseling tot columnist worden gepromoveerd.

Goed, Geertje dus. Zij heeft het in haar jongste bijdrage over Powervrouwen, een woord dat mij sowieso de stuipen op het lijf jaagt. Ik weet niet wie dat zijn of wat er met die term wordt bedoeld. Degenen die bijvoorbeeld in de lokale talkshow BV Amstelveen zo werden genoemd, behoren tot de plaatselijke elite. Maar om daarbij te horen hoef je weinig power te tonen. Je wordt vanzelf zo genoemd als je opvalt, veelal door een veel te grote bek of op een andere manier een kringetje binnen te dringen. Vooral lawaai is kennelijk power. Je hoeft er niets of heel weinig voor te kunnen. Geertje dokterde uit dat ook de volstrekt uit de hand gelopen #metoo-discussie in die categorie, bijvoorbeeld via vrouwendag, menigeen een graantje deed meepikken.

→

Prompt ging mijn telefoon af en moest ik de raadzaal uit, toen de burgemeester de nieuwe gemeenteraad adviseerde vooral ‘radicaal transparant’ te zijn. Zowel een stoorzender als symbolisch dat geluid. Het scheelde mij in elk geval lachen of huilen. Ik schreef het al eerder: Sinds het woord transparant is uitgevonden door de raad, praat die erover. Maar het is natuurlijk niet de bedoeling ooit tot openheid van daden te komen.

“Iedereen in de stad wil weten wat er gebeurt en hoe besluiten tot stand komen”, voegde de burgemeester aan zijn sprookje toe. Zodat het allereerste besluit, de vorming van de nieuwe coalitie, in achterkamers tot stand komt. Ik heb in de afgelopen jaren maar één keer meegemaakt dat die coalitiebesprekingen in het openbaar plaats vonden. Toen rolde er een college van B&W uit, bestaande uit GroenLinks, D66, PvdA en CDA. De VVD, grootste fractie, kwam er niet aan te pas. Zonder te beweren dat daarmee het beste college aller tijden werd gesmeed, was het in openheid een stap voorwaarts.

→

Terwijl de coalitie bij de gemeente en daarmee het bestaande college van B&W gewoon kan blijven bestaan, omdat er qua zetelomvang niets aan is veranderd, schijnt het politiek niet zo simpel te liggen. Een probleem is natuurlijk wel dat wethouder Jeroen Brandes plotseling om volgens de gemeente ‘persoonlijke redenen’ is afgetreden. Dat maakt voortzetting van het college in de oude samenstelling iets minder vanzelfsprekend, want in het geval van Brandes telde het poppetje – zoals dat heet – en niet zo zeer de partij. Een nieuweling is weer weg als hij door heeft hoe de ambtenarij werkt en weet hoe hij een muur opwerpt tegen de gemeentelijke bureaucratie, die ook voor het gemiddelde raadslid een doolhof impliceert.

→

Er heerste eigenlijk een gemoedelijke sfeer op die twee verkiezingsmarkten in het Stadshart. Tien partijen, twee aan twee per kraam, gingen bij elkaar onder het flyeren en uitdelen van promotiepennen en andere snuisterijen door bij elkaar buurten. Nou ja, de (overigens door vrijwel niemand gelezen) verkiezingsprogramma’s, waarin zij alle beloften op een rijtje staan, lijken ook allemaal op elkaar. De verschillen, zo die al bestaan, zijn in elk geval flinterdun.

Dat is niet waar, vertelde bbA-kandidaat Ruud Kootker. Hij had talloze verschillen gevonden. Maar die zijn dermate marginaal, denk ik, dat het geen kiezer opvalt. In elk geval zijn er geen verschillen van inzicht binnen de bestaande coalitie. Nou ja, misschien zijn die er wel in de harten en hersens van sommige wethouders, maar zijn waken er voor die uit te spreken. In de praktijk geldt alleen de liberale paraplu. Eigenlijk laat alleen de SP een echt opvallend ander geluid horen. Het is de partij die jaar na jaar tegen de begroting stemt, omdat daarin uitgaven staan waar zij principieel tegen is. Je kunt enerzijds zeggen dat men zo met het besturen van een stad niet verder komt, anderzijds is het wel duidelijk natuurlijk.

Vuurwerk

Een belangwekkend verschil binnen de coalitie betreft intussen het vuurwerk op Oudejaarsavond. Vier van de tien partijen die nu in de gemeenteraad willen komen, vinden dat het door particulieren gerunde – tot doodsangsten van huisdieren en een jaarlijkse hoeveelheid oog- en ander letsel leidende – knallen moet stoppen. In de coalitie is alleen de PvdA tegenstander, las ik in het Nieuwsblad. Die sluit zich dus aan bij een minderheid.

Maar dat vuurwerk nou tot politiek vuurwerk leidt, is geenszins te verwachten. En verder willen alle partijen een duurzaam, groen, veilig en sociaal Amstelveen. Een aantrekkelijke stad, waar meer woningen moeten komen, omdat er nu te weinig staan. Als het écht op de mainstream van het beleid uitkomt, maakt het dus eigenlijk niet uit waar u op stemt. Nou ja, weg erheen verschilt, zei een politicus nog zacht tegen me. Alsof dat wat uitmaakt. Alleen het resultaat telt toch?

 

Terwijl PvdA en CDA een miljoen euro willen uittrekken om het bewegen van Amstelveners te stimuleren en kinderen tot 12 jaar gratis naar sportclubs te sturen. wil de lokale partij Burgerbelangen (bbA), die aan het college van B&W sportwethouder Peter Bot leverde, eerst in kaart brengen wat de diverse verenigingen nodig hebben, in plaats van de blanco kaart op tafel te leggen. Op de website van Burgerbelangen Amstelveen schreef bestuurslid en voormalig journalist Frits Suèr daarover een column.

(DOOR FRITS SUÈR)

Hartelijk dank CDA en Partij van de Arbeid voor jullie voorstel om een miljoen meer uit te trekken voor recreatiesport en voor het pleidooi voor een nieuw zwembad. Ik was ineens klaar wakker. Waar is bbA gebleven, dacht ik. Immers dat is toch de partij van de sport en o.a. daarom mijn partij. Welke partij heeft meer kennis van sport dan bbA?  Welke partij heeft zoveel kandidaten die actief waren of nog zijn tot in de hoogste niveaus van verenigingen en (inter-)nationale sportorganisaties? Twaalf van de 22 kandidaten op onze kieslijst. Dus moet bbA beter dan wie ook weten waar de sport (en het bewegen) behoefte aan heeft.

→

Aan de lawine van voorstellen van de politieke partijen is te merken dat de verkiezingen voor de gemeenteraad naderen. Waar zij in de laatste vier jaar blijkbaar niet aan dachten, wordt nu als belofte of wens gelanceerd, in de hoop dat kiezers zich die creatieve ideeën op 21 maart in het stemhokje herinneren.

Het regent ook suggesties van partijen om over te praten  in de raadscommissie Burgers & Samenleving. Een openbare bestuursvergadering als onderdeel van de respectieve campagnes dus. GroenLinks en D66 willen op de agenda hebben dat de gemeente jongeren van 14 tot 18 jaar politiek bewust moet gaan maken, de ChristenUnie wil het in dezelfde vergadering hebben over de internationale school Amity (die al open had moeten zijn, maar omdat de papieren niet in orde waren dat niet kon), waarvoor de gemeente een slordige 1,5 miljoen wil neer tellen, en de SP wenst het uitgebrachte zwartboek over de bejegening door de gemeentelijke sociale dienst van statushouders en minima te bespreken in de commissievergadering.

→

Paar dingen zijn toch gek in deze vooravond van de verkiezingen. Ach, misschien ook niet. De partijen maken stuk voor stuk reclame om kiezers te trekken, hoewel de verschillen in standpunten met een lantarentje zijn te zoeken, en media krijgen een stroom van zogenoemde persberichten, die in feite bijna gewoon advertenties zijn.

Zo heeft de lokale partij Burgerbelangen (bbA) als verkiezingsgereedschap de zogenoemde ‘dwarszitter’ in de aanbieding, een klapstoeltje om tegenover iemand op een bankje te gaan zitten om eindelijk eens te horen wat de burger – wiens belangen men aan de naam van de partij te horen men dient – eigenlijk wil. In een uitgebreid persbericht kreeg ik wel te horen waar inwoners mee zitten en de vragen die zij stelden, maar bbA was wel zo handig geen gegeven antwoord te ventileren. Kan ook niet, denk ik dan, want die club wil natuurlijk primair in het college van B&W blijven. En ja, dan kan het wel eens anders gaan dan veel burgers willen. Dwarszitten moet geen dwars liggen worden in de politieke arena.

Armoede

Neem nou bewoners in Westwijk die met bbA – naar haar zeggen – hadden gesproken over daar heersende (stille) armoede. Kwetsbare inwoners dus, maar ja het zit er dik in dat D66-wethouder Maaike Veeningen, collega van bbA-er Peter Bot en verantwoordelijk voor minimabeleid, zich totaal ‘niet herkent’ in de verhalen. De SP kwam vorige week via een demonstratie en een zwartboek met een ander relaas, maar die zit niet in de coalitie en waarschijnlijk ook niet in de volgende.

Kijk, als je op het pluche wilt blijven zitten moet je wel met burgers in verkiezingstijd praten, maar niet duidelijk zeggen wat je met hun problemen wilt. Doen of je luistert naar de vragen, maar geen antwoorden geven op het gevaar af dat je zeker in de oppositie terecht komt. Mijn moeder had het vroeger over luisteren, zien en zwijgen. Maar toen wist ik niet dat het een advies was voor Amstelveense politici. Wie in deze stad in de coalitie wil komen, moet zich nu eenmaal liberaal opstellen. Meepraten met D66 en VVD dus. Vandaar natuurlijk dat vrijwel geen partij bij die demonstratie was, waar de verhalen waren te beluisteren, waarvan men altijd nog kan zeggen zich er niet in te herkennen, Maar eerlijk is eerlijk, het is gemakkelijker ze niet eens te horen. “Wir haben ersnicht gewusst”, kan men dan blijven zeggen…

 

Eigenlijk wilde ik een politiek en ambtelijk alfabet samenstellen. Een ABC voor de gemeente zogezegd. Met bijvoorbeeld de A van Amendement (een van tevoren doorgesproken wijziging van een voorstel van B&W, die – indien van de coalitie komend – wordt goedgekeurd) of de B van Burgemeester (veelgevraagd feestvarken). En de C van ‘constructief overleg’ (scheldpartij achter gesloten deuren, die niets heeft opgeleverd). Maar ja, ik had ook de C van communicatie kunnen kiezen (bedrijvigheid van een slecht reclamebureau voor B&W en constante bron van mislukking).

D = Duaal stelsel: Sprookje dat de gemeenteraad het bestuur (B&W) controleert; een in de praktijk niet bestaande theorie dus. E = Eenparigheid. Heerst – behalve voor de show in de aanloop naar de verkiezingen – in de gemeenteraad.

→

De nieuwe website van de gemeente ziet er mooi uit, maar wie iets anders wil vinden dan over paspoorten en andere op de voorpagina aangegeven zaken, kan lang tevergeefs zoeken. Daardoor blijft de gemeentelijke website voor de gemiddelde burger volgens mij een lachertje om niet te huilen. Ook al zijn er ter verbetering miljoenen uitgegeven.

De zoekmachine doet zijn naam eer aan. Kennelijk hebben nijvere ambtenaren gedacht dat het bij spoorzoeken moest blijven. Waarschijnlijk hebben zij daartoe opdracht gekregen. Misschien was het bestuurlijk handiger geweest te spreken over een ‘vindmachine’, hoe zeer de bureaucratie er ook op tegen is dat jan en alleman maar achter de loketten kan kijken.

→

Hij heeft zich een leven lang letterlijk kapot gewerkt en toen zijn bedrijf in de hoofdstad, vooral wegens zijn ziekte, teloor ging klopte hij bij de gemeente aan. Zijn al jaren zieke vrouw, inmiddels ook nog geopereerd wegens allerlei defecten, ging mee. Ze kregen bijstand, maar ook de dringende vraag of zij geen vrijwilligerswerk wil doen.

Kon ze niet dus. Inmiddels is het stel gevraagd of de krom lopende man daarvoor dan eens langs willen komen. Het blijkt op uitvoering van de Participatiewet te zijn, die voor een nogal onzinnige praktijk onder mooie namen als ‘sociale cohesie’ en ‘zelfredzaamheid’ zorgde. Tot verplicht vrijwilligerswerk ook, een contradictio in terminis die ieder gewoon mens wel maar de bureaucratie niet opvalt.

→