Categorie: "Column"

Volgens de democratische mythe vormt de gemeenteraad, zeg maar de lokale vertegenwoordiging van de inwoners, het hoogste gezag. Dat is een theorie die in de praktijk niet of nauwelijks bestaat, omdat in feite ambtenaren de dienst uit maken. Die zeggen tegen Burgemeester en Wethouders wat wel en niet kan, hoe het altijd ging en eigenlijk moet blijven. Een enkele wethouder heeft daar lak aan maar stuit met een eventuele wens tot verandering op bureaucratische weerstand.

Ambtenaren hebben bijvoorbeeld een broertje dood aan openbaarheid en handelen al jarenlang in die geest. In feite is die openbaarheid sinds de digitalisering en het zogenoemde duale stelsel alleen maar uitgekleed. Dat duale stelsel, theoretisch inhoudend dat de gemeenteraad het bestuur van de stad controleer, bestaat gewoon niet.

→

Zover reikt blijkbaar de geheimzinnigheid in Amstelveen dat zelfs projecten die men nu lijkt te willen integreren in citymarketing uiterst moeilijk zijn te vinden. Bij Boekhandel Venstra, de onderneming van het jaar,  aan het Stadsplein vragen geregeld mensen naar de heemparken, die Rijksmonumenten schijnen te zijn. Misschien ook wel elders.

Een halve eeuw geleden stelde een Amstelveense reclamemaker al eens voor bewegwijzering in deze stad aan te brengen. Hij diende er zelfs een soort ontwerp voor in, maar kreeg niet of nauwelijks antwoord. Goed, destijds leek de gemeente maar één doel te hebben: Groot worden door steeds meer flats te bouwen en alle historische objecten daarvoor te slopen. Een vernielzucht, waaraan ook het Oude Dorp moest geloven dat ten dele met steenvloeken werd opgezadeld.

Maar tegenwoordig hoor ik om de haverklap het woord citymarketing vallen, onder meer uit de mond van VVD-raadslid Inza Gast, die streven daarnaar tot hobby en missie heeft verheven. Niet voor niets werd aan haar door wethouder Maaike Veeningen maandag in Paardenburg een aantal exemplaren van de zogenoemde Citymap ‘Experience Amstelveen’ overhandigd. Dat gebeurde bij de ondertekening van een samenwerkingscontract met ‘I am amsterdam’ om toeristen uit de hoofdstad ook naar Amstelveen te lokken. Want daar is veel te beleven, wordt ons in het Engels en Nederlands toegeroepen.

→

Digitaal werken in de gemeentelijke organisatie is volgens het bestuur van die toko efficiënter, maar schaadt intussen wezenlijk de openbaarheid. De kreet ‘openbaar’ boven een agendapunt op de besluitenlijst van B&W betekent geenszins dat het ook transparant tot de bevolking zal of mag doordringen.

Openbaarheid is, in tegenstelling tot het verleden, een fenomeen dat hooguit geldt voor de gemeenteraad. Die krijgt via de digitale achterkamer raadsweb nog wel wat doorgespeeld. In openbare vergaderingen en dito stukken schromen B&W niet aan raadsleden te melden dat stukken hen wel via die elektronische beslotenheid zullen bereiken. Het gaat dan om documenten die voorheen gewoon openbaar waren. En geen raadslid protesteert, want hij of zij voelt zich kennelijk toch ver verheven boven de kiezers die zo iemand zegt te vertegenwoordigen en geniet dienovereenkomstig van het geboden privilege.

→

Het historisch besef kwam in Amstelveen enigszins tot ontwaken. Maar het bevindt zich nog in een sluimertoestand, plotseling wakker geschrokken door de wekker van wethouder Herbert Raat, die blijkbaar

ontdekte dat de stad een geschiedenis heeft. Nadat in het verleden veel historisch erfgoed is gesloopt voordat men er goed en wel erg in had, waardoor bijvoorbeeld het Oude Dorp goeddeels werd verwoest in ruil voor steenvloeken, duiken ook nu nog herhaaldelijk objecten op die tot enige zuinigheid daarmee maken. 

Neem nou de voormalige synagoge en Joodse school aan de Randwijcklaan 13. Pas toen de eigenaar vergunning bij de gemeente vroeg om dat bouwwerkje te slopen en er een villa van rond de 1,5 miljoen neer te zetten, drong het bestaan ervan tot de lokale overheid door. Protest van omwonenden natuurlijk. Als er nou iets als erfgoed te boek zou moeten staan, dan dat wel. Nog méér dan de bunker aan de Wolfert van Borsselenweg, waarover na die van 1940-1945 een nieuwe, zij het lokale, oorlog is uitgebroken.

→

Dat consumenten vuurwerk uit Amstelveen verdwijnt, wil de gemeente niet. Maar het afsteken ervan moet ‘feestelijk en veilig’ gebeuren, zegt ze. Zodat het opnieuw gokken wordt op het aantal inwoners dat in het ziekenhuis terecht komt, want de aan vuurwerk gekoppelde term ‘veilig en feestelijk’ is bijna een contradictio in terminis.

“Gemeente, brandweer, politie en andere hulpverleners houden tijdens de jaarwisseling extra toezicht, maar we rekenen ook op uw medewerking en verantwoordelijkheidsgevoel”, roept de lokale overheid Amstelveners toe. Daar zal een deel van de inwoners en hun bezoekers zich niet aan houden, bewijst de jaarlijkse realiteit.

→

Afgezien van het feit dat bij de trip erheen media werden geschuwd, omdat wij nu eenmaal niet in het verleden leven, slaat op het verslag dat hen achteraf wel werd gegund eigenlijk nergens op. Een delegatie van de gemeenteraad is, op initiatief van GroenLinks en VVD, naar de gevangenis (Penitentiaire Inrichting, heet die in mooiere woorden) in Heerhugowaard geweest.

Niet dat er in Amstelveen een gevangenis komt, maar al vier jaar zijn gemeenten verantwoordelijk vrijwillige nazorg aan ex-gedetineerden. Voor de broodnodige re-integratie. In deze stad nooit iets van gemerkt trouwens, ook niet in de gemeenteraad, en daar zal na dat geheime bezoek geen verandering in komen.

→

Hij was naar een onverkiesbare plek op de kandidatenlijst gedirigeerd en trok kennelijk daaruit conclusies. PvdA-raadslid Harry van den Bergh keert niet terug in de gemeenteraad, na de verkiezingen.

Hij verdedigde volgens sommigen nog het oude sociaal democratische standpunt. Niets mis mee, zou je zeggen, maar de PvdA wil nu wel in de liberale coalitie blijven. En dan is een stoorzender als Van den Bergh een probleem als het op meepraten en klakkeloos aansluiten bij de andere drie partijen daarin aankomt.

In het door de coalitie gepropageerde programma van B&W staat bijvoorbeeld dat het woonbeleid gebaseerd met zijn op doorstroming. Ja, dan kun je natuurlijk niet een fractiegenoot hebben die luid en duidelijk roept dat die doorstroming volledig is mislukt, zoals in de oppositie ook wordt gehoord. Eigenlijk keerde Van der Bergh een beetje terug naar het standpunt een vorig standpunt van de PvdA dat er ook voor sociale woningbouw ruimte moest zijn. Daarmee kwam zij in conflict in conflict met de VVD en daardoor buiten de lokale regering te staan. Dat gebeurt ons geen tweede keer, moet men in het sociaal democratische kamp hebben gedacht. Dus zei men daar ja op alles wat de VVD graag wilde, zodat een compleet liberaal college ontstond.

→

Wie denkt dat het goed gaat met de lokale journalistiek? Niemand in de zaal vol voorlichters van de overheid, journalisten en een enkel raadslid stak de vinger op. En dan waren we om erover te praten in de aanloop naar de verkiezingen voor de gemeenteraad nog in Den Haag, waarop ik – bij alle armoede in de lokale nieuwsvoorziening – toch een klein beetje jaloers werd. Drie media zijn daar dominant en laten zich als het even kan de kaas niet van het brood eten, melde een ingewijde.

Maar de functie van de pers als luis in de pels en onmisbaar onderdeel van de democratie in een rechtstaat staat toch ook in de grote steden onder druk, vooral door slinkende redacties wegens gebrek aan inkomsten. Als men in een grote stad als Den Haag al klaagt, kun je nagaan hoe het in kleinere gemeenten, zoals Amstelveen, is gesteld.

→

Nu weet ik weer waarom ik nooit de politiek in ging. Je moet er een onlogische denktrant voor bezitten, die ik nu eenmaal niet heb. Volgens mij is dat ook de oorzaak van de enorme kloof tussen kiezers en gekozenen. Neem nou die bloemenstal aan de Van den Hooplaan, die niet een paar maanden naar de overkant mag om plaats te maken voor een van vergunning voorziene oliebollenkraam. Mag niet wegens rigide regelgeving.

Ooit zei wethouder Herbert Raat (VVD), die handhaving in zijn portefeuille heeft, niet in een stad te willen wonen waar op elke slak zout wordt gelegd. Het ging toen om het Stadsplein. Maar kennelijk zegt wethouder Maaike Veeningen van Economische Zaken (D66) hem dat niet na.

→

Terwijl tegenwoordig om de haverklap in de gemeenteraad het woord transparantie valt, kent volgens mij geen lokale politicus de betekenis ervan. Nog meer dan de landelijke politieke arena blijft de plaatselijke als het er op aankomt gesloten. Nationale partijen stellen hun congressen open voor de media, zodat men die bijvoorbeeld op tv kan volgen. Dat nu is bij de plaatselijke afdelingen ervan kennelijk onvoorstelbaar. Lokale ledenvergaderingen van die partijen zijn gespeend van elke vorm van openheid.

→